Reynaert kijkt me al een tijdje aan vanaf de wand. Ik twijfel nog over zijn voorkomen. Vandaag nog met zwart draad zijn lichaam omwikkeld.
Grappig hoe dingen kunnen gaan.Al tijden was ik op zoek naar iets van hout waarop ik de "engelbewaarder" op zou kunnen plaatsen zodat hij zelfstandig kan staan. Brocantes en kringloopwinkels ben ik afgegaan op zoek naar iets dat geschikt zou kunnen zijn. Tot ik ontdek dat ik op vensterbank al jaren een stuk hout heb liggen! Vandaag de "engelbewaarder" eindelijk dan toch zelfstandig gemaakt.
Vandaag kreeg ik via facebook een link door over het werk van William Utermohlen. Een man die tijdens zijn ziekteverloop van de ziekte van alzheimer zelfportretten heeft gemaakt. Zeer aangrijpend en indrukwekkend. In 2013 heb ik drie zelfportretten gemaakt over ditzelfde thema. Ik vroeg me af: Wat doet de ziekte met je? Wat doet het met je als mens? Wat blijft er van je over?
Reynaert. Hij hangt me aan te kijken met zijn dichtgenaaide benen, zijn vangst in de vorm van botjes. Is hij zo goed? ik weet het even niet. Hij hangt aan de muur zodat ik de hele dag kan kijken of ik zo tevreden ben.
Dankzij de nieuwste technieken krijgt dit mooie muisje "een laatste rit".
Weer een prachtig verhaal van een bijzondere vrouw mogen ontvangen voor mijn project "Ode aan een 'onzichtbare' generatie! De bloemen moeten nog verder uitgewerkt worden. Ze zijn al wat aangezet met verf.
Ik ben steeds verrast door de verhalen van de verschillende vrouw Herinneren wij ons de oorlogskinderen straks alleen nog maar zo?
De wereld staat in brand. Het is verschrikkelijk wat mensen elkaar aandoen! Ongelooflijk dat wij mensen niet leren van de geschiedenis. De echte slachtoffers zijn de kinderen. En dat raakt mij diep.
Het is zo bijzonder om in je "eigen" achtertuin een reegeit met twee kalveren te zien! Wat voel ik me dan een gezegend mens!
Iedere week zwem ik met een vriendin in het zwembad van Almen. Na afloop drinken we dan een kopje koffie op het terras van De Hoofdige Boer in Almen. Al een paar weken worden we gezelschap gehouden door een wat verfomfaaide koolmees die maar al te graag kruimels van ons aanneemt.
Al wiedend in de tuin stuit ik op een hazeleger. Drie kleine koppies kijken me aan en hopen dat ik zo snel mogelijk weg zal gaan. Voorlopig blijft het in hun buurt maar een rotzooitje.
Ook in Nederland kun je aangenaam verrast worden door onverwachtse ontdekkingen.
|
Irma FrijlinkBeeldend kunstenaar Archives
November 2017
Categories |
RSS Feed
