TXP juni 2022
Special Arts bulletin, November 2021
Museumkaart.nl, 26-06-2021
Reformatorisch Dagblad, 26-06-2021
1Limburg, 18 juni 2021
Mondkapjes nu al in Museum de Kantfabriek.
Arthur Hubers
Nog voordat de coronacrisis goed en wel voorbij is, hangt museum de Kantfabriek in Horst al vol mondkapjes.
Kunstenares Irma Frijlink exposeert daar 78 mondkapjes die ze de afgelopen maanden maakte. Eén voor elke week sinds het coronavirus in Nederland voet aan de grond kreeg.
Kunstkapjes:
"Ik noem het zelf kunstkapjes," zegt de textielkunstenaar Irma Frijlink uit Bussum bij de L1 Nieuwsshow. "Toen corona uitbrak wist ik al dat we een bijzondere periode in zouden gaan en die wilde ik vastleggen." Het basisontwerp van haar kunstkapjes is steeds hetzelfde, maar elk kapje is anders. "Ik heb me steeds laten inspireren door wat er aan de hand was. Eerst het virus zelf, daarna de lockdown en nu de vaccinatie."
Ondraagbaar:
De mondmaskers van Frijlink zijn kunstwerken, en niet bedoeld om ook daadwerkelijk te dragen. "De eerste kapjes kon ke nog wel opdoen, maar ik de loop van de tijd heb ik dat losgelaten." Dat is dan ook de reden dat de kunstenares musea heeft aangeschreven om haar werk tentoon te stellen. "De Kantfabriek hapte als eerste toe."
De expositie is tot en met 25 juli te zien in Horst.
http://www.1limburg.nl/l/112396
Arthur Hubers
Nog voordat de coronacrisis goed en wel voorbij is, hangt museum de Kantfabriek in Horst al vol mondkapjes.
Kunstenares Irma Frijlink exposeert daar 78 mondkapjes die ze de afgelopen maanden maakte. Eén voor elke week sinds het coronavirus in Nederland voet aan de grond kreeg.
Kunstkapjes:
"Ik noem het zelf kunstkapjes," zegt de textielkunstenaar Irma Frijlink uit Bussum bij de L1 Nieuwsshow. "Toen corona uitbrak wist ik al dat we een bijzondere periode in zouden gaan en die wilde ik vastleggen." Het basisontwerp van haar kunstkapjes is steeds hetzelfde, maar elk kapje is anders. "Ik heb me steeds laten inspireren door wat er aan de hand was. Eerst het virus zelf, daarna de lockdown en nu de vaccinatie."
Ondraagbaar:
De mondmaskers van Frijlink zijn kunstwerken, en niet bedoeld om ook daadwerkelijk te dragen. "De eerste kapjes kon ke nog wel opdoen, maar ik de loop van de tijd heb ik dat losgelaten." Dat is dan ook de reden dat de kunstenares musea heeft aangeschreven om haar werk tentoon te stellen. "De Kantfabriek hapte als eerste toe."
De expositie is tot en met 25 juli te zien in Horst.
http://www.1limburg.nl/l/112396
Bussums Nieuwsblad, 31-05-2021
Bussumse wil bij passanten glimlach ontlokkenIrma Frijlink wil met haar kunstproject toevallige passanten verrassen31-05-2021
Op verschillende plaatsen in Bussum verschijnen sinds ruim een maand kunstwerken in bomen. Dit kan hangend zijn vanuit een gat van een boom, zittend in een boom, van alles is mogelijk.
De objecten zijn anoniem maar er hangt wel een briefje aan met de vraag als men zich niet kon beheersen en het werk van zijn plek haast gehaald, het een andere mooie openbare plaats te geven. Soms verdwijnt er een en duikt deze ergens anders weer op. Soms komt het kunstwerk tot leven en zit het steeds anders in de boom.
Het is een kunstproject van Irma Frijlink uit Bussum. Ze wil bij passanten een glimlach ontlokken. Tevens wil zij, nu de musea nog altijd hun deuren gesloten moeten houden, kunst dicht bij de mensen brengen. Frijlink: “Zeker nu kunst en cultuur door demissionair minister De Jonge deze sector tot het nulpunt gedegradeerd heeft door zijn opmerking: ‘Zet thuis maar een dvd-tje op’.” De kunstenares vraagt zich af waar het mis is gegaan. “Hoe het komt dat kunst en cultuur zo’n opgeschoven kind is geworden.” Eind vorige week heeft demissionair-minister De Jonge toegegeven dat zijn dvd-opmerking een beetje dom was.
(Tekst loopt verder onder de foto)
Foto: Irma Frijlink
Ze schreef dit artikel hierover: ‘Terwijl sekswerkers weer aan de slag mogen, blijven de deuren van de musea, theaters en bioscopen voorlopig dicht. Gekker moet het toch niet worden. Ik gun iedereen zijn werk. Van mij mogen de sekswerkers hun brood verdienen. Hoe komt het dat de Nederlands kunst- en cultuursector als zo onbelangrijk wordt aangerekend? Waar is het ooit misgegaan? Komt dit omdat de lessen op de scholen in kunst, zoals kunstgeschiedenis, handvaardigheid, uit het lespakket werden geschreven waardoor veel jongeren gespeend bleven van het belang van kunst- en cultuur? Is het hierdoor dat onze demissionaire ministers het belang van deze branche niet onderschrijven en zelfs niet zien? In mijn ogen is kunst en cultuur een van de belangrijkste behoefte in ons leven. Zonder dit kan geen mens leven. Juist door deze sector leert men creatief omgaan in allerlei situaties, wat voor ieder mens nodig is. Leert men met andere ogen kijken, leert men compassie hebben met andere mensen en de schoonheid en het belang zien van de natuur. Leert men relativeren, leert men wat intolerantie is. Voor ieder mens is het zuurstof, zelfs als men zich er niet van bewust is. Door de beslissing om deze tak op een heel laag plan te zetten laten de demissionaire ministers zien dat zij in hun leven duidelijk zuurstofgebrek gehad hebben waardoor hun denken vernauwd is. Wat zouden wij als kunstenaars kunnen doen om hun ogen te openen? Ik ben altijd voor oplossingen in plaats van klagen. Dat laatste helpt toch niet en praat jezelf alleen maar de put in. Ik dacht aan hen overladen met kunstuitingen in welke vorm dan ook. Ik zou zeggen: met Pinksteren. Maar er zijn vast ook andere manieren te bedenken om hen ervan te doordringen dat onze samenleving, maar vooral ook zijzelf, niet zonder kan’.
(Tekst loopt verder onder foto)
Foto: Irma Frijlink
Juist hierom is de Bussumse begonnen met dit kunstproject. Iedereen kan in Bussum een kunstobject van haar tegenkomen. Daarom is het zaak de ogen goed de kost te geven. Dan kun je plotseling oog in oog staan met een van haar objecten. www.irmafrijlink.nl
Op verschillende plaatsen in Bussum verschijnen sinds ruim een maand kunstwerken in bomen. Dit kan hangend zijn vanuit een gat van een boom, zittend in een boom, van alles is mogelijk.
De objecten zijn anoniem maar er hangt wel een briefje aan met de vraag als men zich niet kon beheersen en het werk van zijn plek haast gehaald, het een andere mooie openbare plaats te geven. Soms verdwijnt er een en duikt deze ergens anders weer op. Soms komt het kunstwerk tot leven en zit het steeds anders in de boom.
Het is een kunstproject van Irma Frijlink uit Bussum. Ze wil bij passanten een glimlach ontlokken. Tevens wil zij, nu de musea nog altijd hun deuren gesloten moeten houden, kunst dicht bij de mensen brengen. Frijlink: “Zeker nu kunst en cultuur door demissionair minister De Jonge deze sector tot het nulpunt gedegradeerd heeft door zijn opmerking: ‘Zet thuis maar een dvd-tje op’.” De kunstenares vraagt zich af waar het mis is gegaan. “Hoe het komt dat kunst en cultuur zo’n opgeschoven kind is geworden.” Eind vorige week heeft demissionair-minister De Jonge toegegeven dat zijn dvd-opmerking een beetje dom was.
(Tekst loopt verder onder de foto)
Foto: Irma Frijlink
Ze schreef dit artikel hierover: ‘Terwijl sekswerkers weer aan de slag mogen, blijven de deuren van de musea, theaters en bioscopen voorlopig dicht. Gekker moet het toch niet worden. Ik gun iedereen zijn werk. Van mij mogen de sekswerkers hun brood verdienen. Hoe komt het dat de Nederlands kunst- en cultuursector als zo onbelangrijk wordt aangerekend? Waar is het ooit misgegaan? Komt dit omdat de lessen op de scholen in kunst, zoals kunstgeschiedenis, handvaardigheid, uit het lespakket werden geschreven waardoor veel jongeren gespeend bleven van het belang van kunst- en cultuur? Is het hierdoor dat onze demissionaire ministers het belang van deze branche niet onderschrijven en zelfs niet zien? In mijn ogen is kunst en cultuur een van de belangrijkste behoefte in ons leven. Zonder dit kan geen mens leven. Juist door deze sector leert men creatief omgaan in allerlei situaties, wat voor ieder mens nodig is. Leert men met andere ogen kijken, leert men compassie hebben met andere mensen en de schoonheid en het belang zien van de natuur. Leert men relativeren, leert men wat intolerantie is. Voor ieder mens is het zuurstof, zelfs als men zich er niet van bewust is. Door de beslissing om deze tak op een heel laag plan te zetten laten de demissionaire ministers zien dat zij in hun leven duidelijk zuurstofgebrek gehad hebben waardoor hun denken vernauwd is. Wat zouden wij als kunstenaars kunnen doen om hun ogen te openen? Ik ben altijd voor oplossingen in plaats van klagen. Dat laatste helpt toch niet en praat jezelf alleen maar de put in. Ik dacht aan hen overladen met kunstuitingen in welke vorm dan ook. Ik zou zeggen: met Pinksteren. Maar er zijn vast ook andere manieren te bedenken om hen ervan te doordringen dat onze samenleving, maar vooral ook zijzelf, niet zonder kan’.
(Tekst loopt verder onder foto)
Foto: Irma Frijlink
Juist hierom is de Bussumse begonnen met dit kunstproject. Iedereen kan in Bussum een kunstobject van haar tegenkomen. Daarom is het zaak de ogen goed de kost te geven. Dan kun je plotseling oog in oog staan met een van haar objecten. www.irmafrijlink.nl
Catalogus "In den vreemde", Stadsmuseum Woerden. November 2020
Vilt, jaargang 17, nummer 5
Vezel, 39ste jaargang - nummer 4
Bulletin OIDFA nr 4-2019
International Textilkunst, september 2019
Weven, nummer 4, oktober 2019
Handwerken Zonder Grenzen, nummer 214 2019
Nieuwsblad van het Noorden, 5 september 2019
Underweis: de reis fan it linnen, 2019
Boek uitgegeven bij de gelijknamige tentoonstelling In Tresoar, Leeuwarden, en in Duitsland
Dagblad van het Noorden, 7 maart 2019
TxP februari 2019
Jaarboek Odd Fellows 2018, door Ellis van Dam
ETN news letter, 2/2018
Gelders dagblad, 4-11-2017
Textiele kunst in kerk van Aerdt, Het Gemeente Nieuws Liemers - 27 oktober 2017
Memory of Textile, 17th International Minitextile exhibition 2015
|
|
Poeziepuntgl, jaargang 13 - nummer 2 - juni 2015
Vijf tekeningen van mij zijn opgenomen in het tijdschrift Poeziepuntgl.
Dagblad van het Noorden,
|
12 juni 2015
|
Ouderen journaal Drenthe:
Textiel Plus, voorjaar 2015
Hier klikken om te bewerken.
Lauren Andrews
Friday, 24 January 2014
Irma Frijlink - Textiles Artist
Irma Frijlink is a textiles artist that works primarily using machine stitch. She attended a school for a 'first degree' in textile teaching. This is where she was encouraged to approach art in a non-conformist way. Following this she attended many workshops with well regarded artists for many years.
The majority of her work is created with a sewing machine. Using painting with acrylic paint and finally embroidering the parts that need most attention. This is what initially attracted me to her work. I love using acrylic paint as a basis for a sample or piece; working on a rigid surface gives a sample some strength behind it. Although, however this is not what is always necessary in a sample.
'Alzheimer 0'
This piece pictured above is the work of Irma's that I found originally. I wasn't necessarily the colours that i was drawn to about this piece, it was the way it has been broken up into different shaped fragments. For me this reminded me of a map with the different fragments as though they were roads and paths crossing over one another. This therefore influenced me to move into looking into maps and mapping further.
Here are a few other pieces of her work where this idea of fragmentation has too been introduced.
'Alzheimer 5' (Zie bij 'galerie')
'Zelfportret 5' (Zie bij 'galerie')
On looking into her way of working more, it made me more interested to further investigate her work. The media she uses really appeals to me and I'd love to work in that way more in the future when returning to embroidery. This piece above I found quite fascinating as it looks like a spin-off of the two others above this one. I particularly love the use of subtle colour that doesn't take the attention away from these interesting jigsaw fragments.
Posted by lauren andrews at 11:42
Friday, 24 January 2014
Irma Frijlink - Textiles Artist
Irma Frijlink is a textiles artist that works primarily using machine stitch. She attended a school for a 'first degree' in textile teaching. This is where she was encouraged to approach art in a non-conformist way. Following this she attended many workshops with well regarded artists for many years.
The majority of her work is created with a sewing machine. Using painting with acrylic paint and finally embroidering the parts that need most attention. This is what initially attracted me to her work. I love using acrylic paint as a basis for a sample or piece; working on a rigid surface gives a sample some strength behind it. Although, however this is not what is always necessary in a sample.
'Alzheimer 0'
This piece pictured above is the work of Irma's that I found originally. I wasn't necessarily the colours that i was drawn to about this piece, it was the way it has been broken up into different shaped fragments. For me this reminded me of a map with the different fragments as though they were roads and paths crossing over one another. This therefore influenced me to move into looking into maps and mapping further.
Here are a few other pieces of her work where this idea of fragmentation has too been introduced.
'Alzheimer 5' (Zie bij 'galerie')
'Zelfportret 5' (Zie bij 'galerie')
On looking into her way of working more, it made me more interested to further investigate her work. The media she uses really appeals to me and I'd love to work in that way more in the future when returning to embroidery. This piece above I found quite fascinating as it looks like a spin-off of the two others above this one. I particularly love the use of subtle colour that doesn't take the attention away from these interesting jigsaw fragments.
Posted by lauren andrews at 11:42
Koninklijk Portret 2013/2014
Catalogus uitgegeven bij de gelijknamige expositie in De Kapelle, Hasperdijken. Tevens de catalogus voor de veiling op Koninksdag 2014 bij Hotel/Restaurant Tjaarda te Oranjewoud.
Dagblad van het Noorden 23-11-2013
Onderstaand artikel stond op 23-11-2013 in het Dagblad van het Noorden.
Leeuwarder Courant 15-11-2013
Ode aan een ‘onzichtbare’ generatie
Oude zakdoekjes met een witte ondergrond. Textielkunstenaar Irma Frijlink zoekt ze. En dat niet alleen, ze wil ook de
geschiedenis van de eigenaresse weten.
Irma Frijlink is bezig met een kunstproject geïnspireerd op de generatie van haar moeder. Hiermee wil ze een ode brengen aan alle vrouwen die na hun trouwen niet meer mochten of konden werken. ,,Zij wilden vaak wel maar óf ze werden ontslagen als ze gingen trouwen, óf de echtgenoot wilde het niet. Vanaf hun trouwen waren zij de ‘vrouw van...’.’’ Anderen volgden alleen de lagere school, meer was immers niet ‘nodig’.
Deze vrouwen, veelal geboren vóór de Tweede Wereldoorlog, waren opgevoed met het idee dat zij dienstbaar moesten zijn en offers moesten brengen in het leven. Zij cijferden zichzelf weg. Veel van deze vrouwen vonden dat ook de normaalste zaak van de wereld. ,,Zo waren de rollen immers verdeeld: de man bracht het inkomen binnen en de vrouw was thuis en zorgde voor de kinderen. Hier was eigenlijk nooit enige discussie over.’’
Dankzij al deze vrouwen konden de mannen carrière maken. ,,Veel van deze vrouwen hadden talenten die hierdoor niet tot bloei kwamen.’’ De een vond dat prima, maar anderen hadden daar moeite mee. Die zochten naar manieren om toch hun vaardigheden in te zetten, bijvoorbeeld als vrijwilliger.
Naast het huishouden staken veel vrouwen hun tijd in handwerken en tuinieren. En wat ze altijd bij zich hadden, was zo’n wit kanten zakdoekje. In de mouw van hun blouse of in hun decolleté gestoken.
Frijlink verzamelt deze zakdoeken, en zoekt het verhaal erachter. ,,Van wie was deze zakdoek? Wat deed deze vrouw voor haar huwelijk? Wat vond ze ervan dat ze als getrouwde vrouw geen betaald werk meer kon doen? Wat deed ze dan wel?’’
In Strandhotel Buren aan Zee op Ameland toont ze momenteel – als onderdeel van Kunstmaand Ameland - vijftig verhalen, die ze al heeft opgetekend voor deze ‘Ode aan een onzichtbare generatie’. In een kleine ruimte hangen twee wanden vol met zakdoekjes. Op het ene heeft Frijlink steeds het levensverhaal van de betrokken vrouw geborduurd met de naaimachine. ,,Hoe meer verhalen, hoe meer diversiteit.’’
Op een tweede zakdoekje schilderde ze met eenvoudige streken de basis van een portret, dat ze daarna eveneens met de naaimachine uitwerkte. Soms heeft ze er in witte steekjes nog elementen uit het verhaal aan toegevoegd, zoals muzieknoten, sommen of een roos. Deze portretten zijn gebaseerd op foto’s. ,,Waar ze op hun gunstigst op staan.’’
Dat geldt bijvoorbeeld voor de eerste in de reeks: Frijlink heeft hier het huwelijksportret van een jonge vrouw afgebeeld met bloemen op het hoofd, gebruik makend van de bloemen op het destijds bijpassende zakdoekje. Erbij het relaas van een jonge vrouw die studeerde, drie kinderen kreeg en niet mocht werken, in een depressie belandde en zelfmoord pleegde.
Verderop de geschiedenis van een Haagse dame, die ook depressief werd, maar die uiteindelijk – tegen de wil van haar familie – vrijwilligers werd bij het Leger des Heils en daar haar ei kwijt kon. Maar er zitten ook vrolijke anekdotes bij, zoals die van een burgemeestersvrouw op Goeree-Overflakkee die met een schoonzusje lol maakte. Ze dronken een glas wijn en zouden haar man voor de gek houden door net te doen of ze teut waren. Met lippenstift kleurden ze hun neuzen rood. ,,Toen haar man thuis kwam, deden ze overdreven vrolijk. Had hij een hoge, christelijke functionaris meegenomen...’’ Het leuke vindt Frijlink, dat dit verhaal op het zakdoekje staat, dat echt van deze vrouw is geweest.
De betrokkenen zelf zijn niet altijd bereid hun verhaal te doen. Ze halen hun schouders op en doen de gang van zaken af met ‘zo ging dat toen nu eenmaal’. Frijlink heeft daarom met kinderen en kleinkinderen gesproken over hun (groot)moeder, zodat ze toch een verhaal kon noteren.
Ze wil haar reeks graag uitbreiden tot honderd verhalen en is niet alleen nog steeds op zoek naar oude zakdoeken, maar ook naar vrouwen die hun geschiedenis willen delen. Sommige bezoekers van Kunstmaand Ameland hebben hun naam al op een intekenlijst geplaatst. Andere hebben haar gemaild. Dus die honderd komen er vast.
En ook als ze geen zakdoek meer hebben, wil Frijlink deze vrouwen toch vragen haar verhaal te doen. Ze heeft zelf een aantal oude zakdoeken ingekocht en samen met de betrokkene kan ze dan kijken welke zakdoek het best past bij de bewuste vrouw.
GITTE BRUGMAN
Kunstmaand Ameland: Buren - Strandhotel Buren aan Zee: alle dagen, t/m 1 dec, www.irmafrijlink.nl, www.kunstmaandameland.nl
Oude zakdoekjes met een witte ondergrond. Textielkunstenaar Irma Frijlink zoekt ze. En dat niet alleen, ze wil ook de
geschiedenis van de eigenaresse weten.
Irma Frijlink is bezig met een kunstproject geïnspireerd op de generatie van haar moeder. Hiermee wil ze een ode brengen aan alle vrouwen die na hun trouwen niet meer mochten of konden werken. ,,Zij wilden vaak wel maar óf ze werden ontslagen als ze gingen trouwen, óf de echtgenoot wilde het niet. Vanaf hun trouwen waren zij de ‘vrouw van...’.’’ Anderen volgden alleen de lagere school, meer was immers niet ‘nodig’.
Deze vrouwen, veelal geboren vóór de Tweede Wereldoorlog, waren opgevoed met het idee dat zij dienstbaar moesten zijn en offers moesten brengen in het leven. Zij cijferden zichzelf weg. Veel van deze vrouwen vonden dat ook de normaalste zaak van de wereld. ,,Zo waren de rollen immers verdeeld: de man bracht het inkomen binnen en de vrouw was thuis en zorgde voor de kinderen. Hier was eigenlijk nooit enige discussie over.’’
Dankzij al deze vrouwen konden de mannen carrière maken. ,,Veel van deze vrouwen hadden talenten die hierdoor niet tot bloei kwamen.’’ De een vond dat prima, maar anderen hadden daar moeite mee. Die zochten naar manieren om toch hun vaardigheden in te zetten, bijvoorbeeld als vrijwilliger.
Naast het huishouden staken veel vrouwen hun tijd in handwerken en tuinieren. En wat ze altijd bij zich hadden, was zo’n wit kanten zakdoekje. In de mouw van hun blouse of in hun decolleté gestoken.
Frijlink verzamelt deze zakdoeken, en zoekt het verhaal erachter. ,,Van wie was deze zakdoek? Wat deed deze vrouw voor haar huwelijk? Wat vond ze ervan dat ze als getrouwde vrouw geen betaald werk meer kon doen? Wat deed ze dan wel?’’
In Strandhotel Buren aan Zee op Ameland toont ze momenteel – als onderdeel van Kunstmaand Ameland - vijftig verhalen, die ze al heeft opgetekend voor deze ‘Ode aan een onzichtbare generatie’. In een kleine ruimte hangen twee wanden vol met zakdoekjes. Op het ene heeft Frijlink steeds het levensverhaal van de betrokken vrouw geborduurd met de naaimachine. ,,Hoe meer verhalen, hoe meer diversiteit.’’
Op een tweede zakdoekje schilderde ze met eenvoudige streken de basis van een portret, dat ze daarna eveneens met de naaimachine uitwerkte. Soms heeft ze er in witte steekjes nog elementen uit het verhaal aan toegevoegd, zoals muzieknoten, sommen of een roos. Deze portretten zijn gebaseerd op foto’s. ,,Waar ze op hun gunstigst op staan.’’
Dat geldt bijvoorbeeld voor de eerste in de reeks: Frijlink heeft hier het huwelijksportret van een jonge vrouw afgebeeld met bloemen op het hoofd, gebruik makend van de bloemen op het destijds bijpassende zakdoekje. Erbij het relaas van een jonge vrouw die studeerde, drie kinderen kreeg en niet mocht werken, in een depressie belandde en zelfmoord pleegde.
Verderop de geschiedenis van een Haagse dame, die ook depressief werd, maar die uiteindelijk – tegen de wil van haar familie – vrijwilligers werd bij het Leger des Heils en daar haar ei kwijt kon. Maar er zitten ook vrolijke anekdotes bij, zoals die van een burgemeestersvrouw op Goeree-Overflakkee die met een schoonzusje lol maakte. Ze dronken een glas wijn en zouden haar man voor de gek houden door net te doen of ze teut waren. Met lippenstift kleurden ze hun neuzen rood. ,,Toen haar man thuis kwam, deden ze overdreven vrolijk. Had hij een hoge, christelijke functionaris meegenomen...’’ Het leuke vindt Frijlink, dat dit verhaal op het zakdoekje staat, dat echt van deze vrouw is geweest.
De betrokkenen zelf zijn niet altijd bereid hun verhaal te doen. Ze halen hun schouders op en doen de gang van zaken af met ‘zo ging dat toen nu eenmaal’. Frijlink heeft daarom met kinderen en kleinkinderen gesproken over hun (groot)moeder, zodat ze toch een verhaal kon noteren.
Ze wil haar reeks graag uitbreiden tot honderd verhalen en is niet alleen nog steeds op zoek naar oude zakdoeken, maar ook naar vrouwen die hun geschiedenis willen delen. Sommige bezoekers van Kunstmaand Ameland hebben hun naam al op een intekenlijst geplaatst. Andere hebben haar gemaild. Dus die honderd komen er vast.
En ook als ze geen zakdoek meer hebben, wil Frijlink deze vrouwen toch vragen haar verhaal te doen. Ze heeft zelf een aantal oude zakdoeken ingekocht en samen met de betrokkene kan ze dan kijken welke zakdoek het best past bij de bewuste vrouw.
GITTE BRUGMAN
Kunstmaand Ameland: Buren - Strandhotel Buren aan Zee: alle dagen, t/m 1 dec, www.irmafrijlink.nl, www.kunstmaandameland.nl
Kunstmaand Ameland
Onder grote belangstelling is gisteren de zeventiende Kunstmaand Ameland geopend. De genodigden
(kunstenaars, aanhang, vrienden van KA en anderen) reisden daarna in bussen over het eiland om verschillende locaties aan te doen waar werk te zien is. Ze moesten - gezien de beschikbare tijd - een keuze maken en daardoor
noodgedwongen ook veel links laten liggen.
Zelf koos ik voor de route door Nes en Buren. Het project van Irma Frijlink in Hotel Buren aan Zee vond ik heel bijzonder. Zij verzamelt verhalen over vrouwen, die vroeger moesten stoppen met werken op het moment dat ze kinderen kregen en laat hen (of hun kinderen) vertellen wat ze daarna met hun talenten hebben gedaan.
Deze verhalen borduurt ze op ouderwetse zakdoekjes, van die zakdoekjes die deze vrouwen vaak bij zich dragen.
Zo portretteert ze de vrouwen ook, met een paar eenvoudige verfstreken aangevuld met naaldkunst.
Kwetsbaar maar sterk.
door Gitte Brugman (www.gittebrugman.nl)
(kunstenaars, aanhang, vrienden van KA en anderen) reisden daarna in bussen over het eiland om verschillende locaties aan te doen waar werk te zien is. Ze moesten - gezien de beschikbare tijd - een keuze maken en daardoor
noodgedwongen ook veel links laten liggen.
Zelf koos ik voor de route door Nes en Buren. Het project van Irma Frijlink in Hotel Buren aan Zee vond ik heel bijzonder. Zij verzamelt verhalen over vrouwen, die vroeger moesten stoppen met werken op het moment dat ze kinderen kregen en laat hen (of hun kinderen) vertellen wat ze daarna met hun talenten hebben gedaan.
Deze verhalen borduurt ze op ouderwetse zakdoekjes, van die zakdoekjes die deze vrouwen vaak bij zich dragen.
Zo portretteert ze de vrouwen ook, met een paar eenvoudige verfstreken aangevuld met naaldkunst.
Kwetsbaar maar sterk.
door Gitte Brugman (www.gittebrugman.nl)
YouTube film over de tentoonstelling TextielLeeft! te Zweeloo, 2013
www.textileartist.org/irma-frijlink
Interview op: http://www.textileartists.org/irma-frijlink/ april 2013
Irma Frijlink makes two-dimensional artworks with textile components. Although her background is in traditional textile art, she currently uses a variety of mixed-media techniques; painting with acrylics and sometimes with Indian ink, drawing with the sewing machine and embroidery.Irma’s work is well known for its narrative style and for being critical of society. She aims to shine a light on the paradox of guilt and innocence, good and evil.Having been struck by the impact of Irma’s work in the book Textile is Alive! we’re delighted she has decided to share some of her experience and knowledge with us.Textile artist – Irma Frijlink
http://www.textileartist.org/irma-frijlink/
TextileArtist.org: What initially captured your imagination about textile art?
Irma Frijlink: From childhood textile art has fascinated me. The softness of the materials and its flexibility appealed to me. At the age of 18, I joined a school for textile teaching. Then the ‘virus’ hit me.
What or who were your early influences and how has your life/upbringing influenced your work?
My first impressions of textile art were textile artists like Eisi Giauque, Sheila Hicks and Moik Schiele. Each of these artists pushed the boundaries of the possibilities of textiles. Textures were suddenly three-dimensional. Textile art developed beyond the world of “applied art”.
What was your route to becoming an artist? (Formal training or another pathway?)
I have attended a school for a “first degree” in textile teaching. We were stimulated to develop and create objects of art using the techniques being taught. They particularly encouraged us to approach art in a non-conformist way: not following the traditional methods. Thereafter, I attended many workshops with well-regarded artists and finally I participated in a masterclass by Frans Megens for some years.
What is your chosen medium and what are your techniques ?
My art is made with mixed media techniques: I draw with the sewing machine, paint with acrylic paint and finally embroider the parts that require more attention with cotton or linen threads. Occasionally I use “transfers”.
Textile artist – Irma Frijlink
How would you describe your work and where do you think it fits within the sphere of contemporary art?
I am inspired by life, both my own and the lives of others. In my work, I try to confront people with what happens in someone’s life or in their world. Often, my art takes a critical view on “world news”. My art is mostly in a narrative form.
Tell us a bit about your process and what environment you like to work in?
Often, ideas come to me during walk with the dogs, listening to the news or lying in bed. I always keep a note pad nearby. I try to jot down at least one idea per day. While thinking over the ideas, the artwork is revealing itself in its first form in my mind. Then I make a composition like a picture collage. I pencil in the lines I will use in my definitive work. Then I use the sewing machine and sow the composition on canvas.
Standing in front of the easel, the paint is put on the canvas. Then the embroidering starts. This is almost meditative. During this part, the work can take a totally different direction than I originally thought. This part relies heavily on viewing, pulling out and adapting.
I love to work in my atelier, but if no one is at home I enjoy working in our sitting room with the dogs around me.
What currently inspires you and which other artists do you admire and why?
Currently, I study my mother’s generation; women born in the first half of the 20th century, women who have been educated with the idea that they should help others, who were forced to stop working when they married. These women were often very capable, but were required to stay at home to take care of their husband and children, to give their husbands the freedom and opportunity to pursue a career.
In addition, I am working on a project about people who died at an early age, in the prime of their lives and about people with Alzheimer’s disease.
There is not one particular textile artist that I admire. I can be moved suddenly by a particular image, a photograph or a painting. I am especially moved by art that shows a clear “narrative”, that has a certain emotional impact.
Tell us about a piece of work you have fond memories of and why?
The work of Christiaan Bastiaans, that I recently saw in the Kröller Müller Museum (in the Netherlands) touched me in a special way. His photography alone is already confronting, but by adding the embroidery it becomes even more profound. I particularly like this way of working.
How has your work developed since you began and how do you see it evolving in the future?
When I look back at my work over time, I can see the impact of the times. I have always been influenced by, and tried to depict, what happened in the world or in my personal life. Expressing it in my art has always been my way of sorting things out and putting them at a distance. But the way I express this has changed over the years. And I now have the feeling that it all “fits”. I needed all previous experiences and work to be able to create what I presently do. Therefore it is difficult to see what the future will look like. I hope to be able to “capture images” for a long time to come. Also I hope to be to further deepen my knowledge and experiences.
Textile artist – Irma Frijlink
Do you give talks or run workshops or classes? If so where can readers find information about these?
I give lectures and masterclasses. Please see: www.irmafrijlink.nl or www.irmafrijlink.exto.nl
How do you go about choosing where to show your work?
Because I owned a gallery for textile art for over 10 years, I am very critical and particular about where I show my work. First of all, the gallery needs to be spacious and bright and I have to have a personal “click” (feeling of connection) with the gallery owner. I’d rather not show my work if I do not have a good feeling about the place.
Where can readers see your work this year?
Jubileumexpositie Jeannette Hollaarfonds, Deventer (Jubilee exposition Jeannette Hollaarfonds, Deventer the Netherlands)
Kunstschouw Westerschouwen, 15 t/m 23 juni (June 15 to 23 2013)
Galerie Help u Zelven, Winterswijk, the Netherlands, June 16 to September 8 2013
For more information please visit: www.irmafrijlink.nl or www.irmafrijlink.exto.nl
Irma Frijlink makes two-dimensional artworks with textile components. Although her background is in traditional textile art, she currently uses a variety of mixed-media techniques; painting with acrylics and sometimes with Indian ink, drawing with the sewing machine and embroidery.Irma’s work is well known for its narrative style and for being critical of society. She aims to shine a light on the paradox of guilt and innocence, good and evil.Having been struck by the impact of Irma’s work in the book Textile is Alive! we’re delighted she has decided to share some of her experience and knowledge with us.Textile artist – Irma Frijlink
http://www.textileartist.org/irma-frijlink/
TextileArtist.org: What initially captured your imagination about textile art?
Irma Frijlink: From childhood textile art has fascinated me. The softness of the materials and its flexibility appealed to me. At the age of 18, I joined a school for textile teaching. Then the ‘virus’ hit me.
What or who were your early influences and how has your life/upbringing influenced your work?
My first impressions of textile art were textile artists like Eisi Giauque, Sheila Hicks and Moik Schiele. Each of these artists pushed the boundaries of the possibilities of textiles. Textures were suddenly three-dimensional. Textile art developed beyond the world of “applied art”.
What was your route to becoming an artist? (Formal training or another pathway?)
I have attended a school for a “first degree” in textile teaching. We were stimulated to develop and create objects of art using the techniques being taught. They particularly encouraged us to approach art in a non-conformist way: not following the traditional methods. Thereafter, I attended many workshops with well-regarded artists and finally I participated in a masterclass by Frans Megens for some years.
What is your chosen medium and what are your techniques ?
My art is made with mixed media techniques: I draw with the sewing machine, paint with acrylic paint and finally embroider the parts that require more attention with cotton or linen threads. Occasionally I use “transfers”.
Textile artist – Irma Frijlink
How would you describe your work and where do you think it fits within the sphere of contemporary art?
I am inspired by life, both my own and the lives of others. In my work, I try to confront people with what happens in someone’s life or in their world. Often, my art takes a critical view on “world news”. My art is mostly in a narrative form.
Tell us a bit about your process and what environment you like to work in?
Often, ideas come to me during walk with the dogs, listening to the news or lying in bed. I always keep a note pad nearby. I try to jot down at least one idea per day. While thinking over the ideas, the artwork is revealing itself in its first form in my mind. Then I make a composition like a picture collage. I pencil in the lines I will use in my definitive work. Then I use the sewing machine and sow the composition on canvas.
Standing in front of the easel, the paint is put on the canvas. Then the embroidering starts. This is almost meditative. During this part, the work can take a totally different direction than I originally thought. This part relies heavily on viewing, pulling out and adapting.
I love to work in my atelier, but if no one is at home I enjoy working in our sitting room with the dogs around me.
What currently inspires you and which other artists do you admire and why?
Currently, I study my mother’s generation; women born in the first half of the 20th century, women who have been educated with the idea that they should help others, who were forced to stop working when they married. These women were often very capable, but were required to stay at home to take care of their husband and children, to give their husbands the freedom and opportunity to pursue a career.
In addition, I am working on a project about people who died at an early age, in the prime of their lives and about people with Alzheimer’s disease.
There is not one particular textile artist that I admire. I can be moved suddenly by a particular image, a photograph or a painting. I am especially moved by art that shows a clear “narrative”, that has a certain emotional impact.
Tell us about a piece of work you have fond memories of and why?
The work of Christiaan Bastiaans, that I recently saw in the Kröller Müller Museum (in the Netherlands) touched me in a special way. His photography alone is already confronting, but by adding the embroidery it becomes even more profound. I particularly like this way of working.
How has your work developed since you began and how do you see it evolving in the future?
When I look back at my work over time, I can see the impact of the times. I have always been influenced by, and tried to depict, what happened in the world or in my personal life. Expressing it in my art has always been my way of sorting things out and putting them at a distance. But the way I express this has changed over the years. And I now have the feeling that it all “fits”. I needed all previous experiences and work to be able to create what I presently do. Therefore it is difficult to see what the future will look like. I hope to be able to “capture images” for a long time to come. Also I hope to be to further deepen my knowledge and experiences.
Textile artist – Irma Frijlink
Do you give talks or run workshops or classes? If so where can readers find information about these?
I give lectures and masterclasses. Please see: www.irmafrijlink.nl or www.irmafrijlink.exto.nl
How do you go about choosing where to show your work?
Because I owned a gallery for textile art for over 10 years, I am very critical and particular about where I show my work. First of all, the gallery needs to be spacious and bright and I have to have a personal “click” (feeling of connection) with the gallery owner. I’d rather not show my work if I do not have a good feeling about the place.
Where can readers see your work this year?
Jubileumexpositie Jeannette Hollaarfonds, Deventer (Jubilee exposition Jeannette Hollaarfonds, Deventer the Netherlands)
Kunstschouw Westerschouwen, 15 t/m 23 juni (June 15 to 23 2013)
Galerie Help u Zelven, Winterswijk, the Netherlands, June 16 to September 8 2013
For more information please visit: www.irmafrijlink.nl or www.irmafrijlink.exto.nl
Textielleeft!
Textielleeft!
uitgegeven door Ellen Bakker. Ellendesign.nl, 2012.
Een kleurrijk boek boordevol inspirerende textielkunst en bijzonder handwerk uit Nederland en België.
Ook mijn werk is in dit boek te vinden.
uitgegeven door Ellen Bakker. Ellendesign.nl, 2012.
Een kleurrijk boek boordevol inspirerende textielkunst en bijzonder handwerk uit Nederland en België.
Ook mijn werk is in dit boek te vinden.
Textiel Plus
Textiel Plus, september 2011
Bijna tien jaar heeft Irma Frijlink in haar galerie De andere Kant textielkunst gepromoot en jonge mensen gestimuleerd. Ondanks haar inzet heeft zij onlangs, door gebrek aan support en revenuen, de galerie moeten sluiten. Jammer en teleurstellend, maar wat zei die bekende ex-voetballer ook alweer? Elk nadeel...
De andere Kant van Irma Frijlink
Irma Frijlink (1951) is ontspannen en vrolijk als ze me voorgaat naar haar atelier. Inderdaad, de stress om het bestaan van de galerie is van haar afgevallen. De afwikkeling is (bijna) rond, de spijt is gerationaliseerd, hang on to your dreams en accepteer dat het weleens anders loopt. Tijd om de focus op haar eigen werk te richten.
Welke kant?
Als kind bracht Irma's peettante haar de liefde voor textiel bij. Samen naaiden en breiden ze poppenkleertjes. Niet verwonderlijk dat Irma na de middelbare school de modeopleiding aan de Academie Charles Montagne volgde en daarna de NS-opleiding. Thuiszittend met haar eerste baby besloot ze de kantopleiding te gaan doen. Het kantklossen boeide haar, ze experimenteerde met vormen van moderne kant, maakte haar eigen patronen en gaf les. Irma: "Op den duur vond ik het kant te beperkt, ik wilde meer en vooral anders. Dus ben ik cursussen in alle mogelijke technieken gaan volgen. Later, met mijn galerie, kwam dat geweldig van pas. Om werk te kunnen beoordelen, althans de technische aspecten ervan, moet je de techniek zelf goed beheersen."
Schilderen
De lessen die haar het meeste profijt hebben gebracht, zijn de schilderlessen. Irma: "Het werken met textiel veronderstelt altijd een vooropgezet plan, je moeten weten wat je gaat doen. Schilderen is heel anders. Je kunt met niets beginnen, je intuítie laten gaan en kijken wat het resultaat is. Is het niet goed, dan de kwast erover en opnieuw beginnen. Voor mij een eye-opener, het heeft me veel vrijheid gegeven."
Op de vraag naar haar inspiratiebronnen antwoordt Irma: "Alles wat me raakt." Persoonlijke zaken, dagboeken, maar ook actuele onderwerpen. Ze windt zich op over de onverschilligheid waarmee we reageren op rampen en ellende. Met haar werk wil ze ons wakker schudden. De ramp met de kerncentrale in Japan of het seksueel misbruik in de katholieke kerk, inmiddels is het nieuwtje eraf, maar het verdriet en de ontreddering niet. De liggen vast in de beelden die Irma ervan maakt.
Haar werk is gebaseerd op een foto of tekening. Met de naaimachine brengt ze contouren aan, die worden ingevuld met Oos-Indische inkt of verf. Daarna komt het handborduren. Dit is een intensief proces van kijken, borduren, uithalen, kijken en opnieuw beginnen, drie stappen vooruit en twee achteruit. Irma zegt: "Eén steekje kan al bepalend zijn voor het beeld."
Toekomst
Het atelier van Irma Frijlink biedt een wijds uitzicht op groene velden met in de verte wat bomen. Er heerst een weldadige rust. "Ik ben zo gelukkig als ik hier zit te werken", zegt ze, "dat zou ik het liefst de hele dag doen. Maar dat kan ik me niet permitteren hoor, dus denk ik wel na over wat ik op ga pakken. Het lijkt me spannend om mensen te gaan begeleiden in hun creatieve proces. Of om lezingen te geven of mensen te laten zien hoe ze hun werk kunnen presenteren. Want dat is soms echt slecht en dat is zo zonde. Eigenlijk moet ik wat meer aan de weg timmeren. Anderen promoten kan ik prima, maar om dit voor jezelf te doen is een heel ander verhaal."
tekst: Coco Bouwmeester
Bijna tien jaar heeft Irma Frijlink in haar galerie De andere Kant textielkunst gepromoot en jonge mensen gestimuleerd. Ondanks haar inzet heeft zij onlangs, door gebrek aan support en revenuen, de galerie moeten sluiten. Jammer en teleurstellend, maar wat zei die bekende ex-voetballer ook alweer? Elk nadeel...
De andere Kant van Irma Frijlink
Irma Frijlink (1951) is ontspannen en vrolijk als ze me voorgaat naar haar atelier. Inderdaad, de stress om het bestaan van de galerie is van haar afgevallen. De afwikkeling is (bijna) rond, de spijt is gerationaliseerd, hang on to your dreams en accepteer dat het weleens anders loopt. Tijd om de focus op haar eigen werk te richten.
Welke kant?
Als kind bracht Irma's peettante haar de liefde voor textiel bij. Samen naaiden en breiden ze poppenkleertjes. Niet verwonderlijk dat Irma na de middelbare school de modeopleiding aan de Academie Charles Montagne volgde en daarna de NS-opleiding. Thuiszittend met haar eerste baby besloot ze de kantopleiding te gaan doen. Het kantklossen boeide haar, ze experimenteerde met vormen van moderne kant, maakte haar eigen patronen en gaf les. Irma: "Op den duur vond ik het kant te beperkt, ik wilde meer en vooral anders. Dus ben ik cursussen in alle mogelijke technieken gaan volgen. Later, met mijn galerie, kwam dat geweldig van pas. Om werk te kunnen beoordelen, althans de technische aspecten ervan, moet je de techniek zelf goed beheersen."
Schilderen
De lessen die haar het meeste profijt hebben gebracht, zijn de schilderlessen. Irma: "Het werken met textiel veronderstelt altijd een vooropgezet plan, je moeten weten wat je gaat doen. Schilderen is heel anders. Je kunt met niets beginnen, je intuítie laten gaan en kijken wat het resultaat is. Is het niet goed, dan de kwast erover en opnieuw beginnen. Voor mij een eye-opener, het heeft me veel vrijheid gegeven."
Op de vraag naar haar inspiratiebronnen antwoordt Irma: "Alles wat me raakt." Persoonlijke zaken, dagboeken, maar ook actuele onderwerpen. Ze windt zich op over de onverschilligheid waarmee we reageren op rampen en ellende. Met haar werk wil ze ons wakker schudden. De ramp met de kerncentrale in Japan of het seksueel misbruik in de katholieke kerk, inmiddels is het nieuwtje eraf, maar het verdriet en de ontreddering niet. De liggen vast in de beelden die Irma ervan maakt.
Haar werk is gebaseerd op een foto of tekening. Met de naaimachine brengt ze contouren aan, die worden ingevuld met Oos-Indische inkt of verf. Daarna komt het handborduren. Dit is een intensief proces van kijken, borduren, uithalen, kijken en opnieuw beginnen, drie stappen vooruit en twee achteruit. Irma zegt: "Eén steekje kan al bepalend zijn voor het beeld."
Toekomst
Het atelier van Irma Frijlink biedt een wijds uitzicht op groene velden met in de verte wat bomen. Er heerst een weldadige rust. "Ik ben zo gelukkig als ik hier zit te werken", zegt ze, "dat zou ik het liefst de hele dag doen. Maar dat kan ik me niet permitteren hoor, dus denk ik wel na over wat ik op ga pakken. Het lijkt me spannend om mensen te gaan begeleiden in hun creatieve proces. Of om lezingen te geven of mensen te laten zien hoe ze hun werk kunnen presenteren. Want dat is soms echt slecht en dat is zo zonde. Eigenlijk moet ik wat meer aan de weg timmeren. Anderen promoten kan ik prima, maar om dit voor jezelf te doen is een heel ander verhaal."
tekst: Coco Bouwmeester
Dagblad De Limburger
Dagblag De Limburger, 28 sept. 2011
VAN FOTO NAAR KUNSTWERK VAN tEXTIEL
Een kunstwerk maken van textiel aan de hand van een foto die je raakt. Met deze opdracht ging een aantal kunstenaars aan de slag voor de expositie "Waar een foto toe leidt." De resultaten zijn zowel verrassend als verbluffend. Zoals bijgaand voorbeeld. Links is de originele foto te zien en rechts het kunstwerk dat Irma Frijlink maakte. De ex¨positie in Museum De Kantfabriek aan de Americaanseweg in Horst is te zien van 9 oktober tot en met 15 januari volgend jaar.
VAN FOTO NAAR KUNSTWERK VAN tEXTIEL
Een kunstwerk maken van textiel aan de hand van een foto die je raakt. Met deze opdracht ging een aantal kunstenaars aan de slag voor de expositie "Waar een foto toe leidt." De resultaten zijn zowel verrassend als verbluffend. Zoals bijgaand voorbeeld. Links is de originele foto te zien en rechts het kunstwerk dat Irma Frijlink maakte. De ex¨positie in Museum De Kantfabriek aan de Americaanseweg in Horst is te zien van 9 oktober tot en met 15 januari volgend jaar.
Uit de regio Venlo
UIT IN REGIO VENLO, oktober 2011
`WAAR EEN FOTO TOE LEIDT`
In Museum De Kantfabriek is op de expositie ´Waar een foto toe leidt´ werk te zien van kunstenaars die onder leiding van Frans Megens van een idee naar een beeld gewerkt hebben. Uitgangspunt waren foto´s. Opdracht was± kies een foto uit die je raakt. De kunstenaars gingen daarmee aan de slag, lettend op inhoud, beeld, compositie, kleur, associatie etc.
Bovendien was belangrijk de keuze van het materiaal, het materiaalgebruik en bij het gebruik van meerdere materialen de gelijkwaardigheid.
De resultaten zijn verbluffend en verrassend. Op de foto werk van Irma Frijlink, geinspireerd op het misbruik in de katholieke kerk. Door haar werk wil de kunstenaar de mensen wakker schudden.
`WAAR EEN FOTO TOE LEIDT`
In Museum De Kantfabriek is op de expositie ´Waar een foto toe leidt´ werk te zien van kunstenaars die onder leiding van Frans Megens van een idee naar een beeld gewerkt hebben. Uitgangspunt waren foto´s. Opdracht was± kies een foto uit die je raakt. De kunstenaars gingen daarmee aan de slag, lettend op inhoud, beeld, compositie, kleur, associatie etc.
Bovendien was belangrijk de keuze van het materiaal, het materiaalgebruik en bij het gebruik van meerdere materialen de gelijkwaardigheid.
De resultaten zijn verbluffend en verrassend. Op de foto werk van Irma Frijlink, geinspireerd op het misbruik in de katholieke kerk. Door haar werk wil de kunstenaar de mensen wakker schudden.
Gooi en Eemlander
GOOI EN EEMLANDER, 16-10-2011
AANSPREKEND DESIGN TE ZIEN OP EXPOSITIE IN GSA HILVERSUM
door Margriet van Seumeren
Terug naar de wortels van hun bestaan, zo moet het GSA hebben gedacht bij het samenstellen van de tentoonstelling Over Design. Het GSA is van oorsprong een kunstenaarsvereninging van toegepaste kunst. Kunst waarbij het ambacht hoog in het vaandel staat.
Designexpert Irma Frijlink stelde de tentoonstelling samen. Een expositie van niet alleen GSA-leden, maar ook van tien gastexposanten.
Een tentoonstelling over design levert altijd een veelzijdige presentatie op met veel kijkplezier. Tassen, sieraden, objecten en zelfs bijzondere serviezen vullen de Hilversumse expositieruimte. Gastcurator Irma Frijlink had een galerie in Zutphen gewijd aan design. Een van de exposanten van het GSA, Juul Bógemann, kende de galeriehoudster en vroeg haar om een tentoonstelling samen te stellen.
Frijlink selecteerde zowel werk van de leden van het GSA als uit haar 'eigen' stal. Het levert verrassende combinaties op. Zoals bij het keramiek van GSA-lid Helmi Schellinger en gastexposant Hanneke Verhey. De witte komvormen van Verhey zijn prachtig van vorm en voorzien van sierlijke decoraties. Ze past hier twee technieken toe. Ze kerft figuren in de klei uit of ze doet het tegengestelde, spaart de figuren uit en haalt de ruimte er omheen weg. Het levert een prachtig resultaat op. GSA-keramiste Helmi Schellinger werkt vooral in de raku techniek met veel bolvormen. Zij heeft een heel andere benadering van keramike dan haar collega exposant Verhey, maar toch combineert hun werk goed. Een echte blikvanger is de tafel met gietbetonservies van Adriaan van den Berk. Keer op keer weet hij de bezoeker te verrassen. De net echt zilveren theehouders, gevonden op een rommelmarkt, en gebaksschaaltjes contrasteren mooi met de grijze gietbetonnen taartjes. De wijze van rangschikken, het ritme, het is helemaal af.
Heel persoonlijk zijn de sieraden van Bernadette Roelofs. Met schetsjes maakt ze duidelijk hoe haar ringen tot stand kwamen. Haar sieraad bestaat uit meer ringen die op verschillende manieren zijn te dragen. Niet altijd even handig omdat het object behoorlijk uitsteekt, maar erg mooi gemaakt. In dezelfde ruimte is GSA-exposant Hanneke van der Leeuw met halssieraden van lamellen te zien. Lamellen die de drager van het sieraad naar eigen inzicht kan stellen. Wouter Groenendijk is net afgestudeerd aan de Arnhemse Academie. Zijn koffie- en theepotten doen sterk denken aan het handelsmerk van Klaas Gubbels. Alleen voert Groenendijk ze in karton gedoopt in kunsthars uit.
AANSPREKEND DESIGN TE ZIEN OP EXPOSITIE IN GSA HILVERSUM
door Margriet van Seumeren
Terug naar de wortels van hun bestaan, zo moet het GSA hebben gedacht bij het samenstellen van de tentoonstelling Over Design. Het GSA is van oorsprong een kunstenaarsvereninging van toegepaste kunst. Kunst waarbij het ambacht hoog in het vaandel staat.
Designexpert Irma Frijlink stelde de tentoonstelling samen. Een expositie van niet alleen GSA-leden, maar ook van tien gastexposanten.
Een tentoonstelling over design levert altijd een veelzijdige presentatie op met veel kijkplezier. Tassen, sieraden, objecten en zelfs bijzondere serviezen vullen de Hilversumse expositieruimte. Gastcurator Irma Frijlink had een galerie in Zutphen gewijd aan design. Een van de exposanten van het GSA, Juul Bógemann, kende de galeriehoudster en vroeg haar om een tentoonstelling samen te stellen.
Frijlink selecteerde zowel werk van de leden van het GSA als uit haar 'eigen' stal. Het levert verrassende combinaties op. Zoals bij het keramiek van GSA-lid Helmi Schellinger en gastexposant Hanneke Verhey. De witte komvormen van Verhey zijn prachtig van vorm en voorzien van sierlijke decoraties. Ze past hier twee technieken toe. Ze kerft figuren in de klei uit of ze doet het tegengestelde, spaart de figuren uit en haalt de ruimte er omheen weg. Het levert een prachtig resultaat op. GSA-keramiste Helmi Schellinger werkt vooral in de raku techniek met veel bolvormen. Zij heeft een heel andere benadering van keramike dan haar collega exposant Verhey, maar toch combineert hun werk goed. Een echte blikvanger is de tafel met gietbetonservies van Adriaan van den Berk. Keer op keer weet hij de bezoeker te verrassen. De net echt zilveren theehouders, gevonden op een rommelmarkt, en gebaksschaaltjes contrasteren mooi met de grijze gietbetonnen taartjes. De wijze van rangschikken, het ritme, het is helemaal af.
Heel persoonlijk zijn de sieraden van Bernadette Roelofs. Met schetsjes maakt ze duidelijk hoe haar ringen tot stand kwamen. Haar sieraad bestaat uit meer ringen die op verschillende manieren zijn te dragen. Niet altijd even handig omdat het object behoorlijk uitsteekt, maar erg mooi gemaakt. In dezelfde ruimte is GSA-exposant Hanneke van der Leeuw met halssieraden van lamellen te zien. Lamellen die de drager van het sieraad naar eigen inzicht kan stellen. Wouter Groenendijk is net afgestudeerd aan de Arnhemse Academie. Zijn koffie- en theepotten doen sterk denken aan het handelsmerk van Klaas Gubbels. Alleen voert Groenendijk ze in karton gedoopt in kunsthars uit.
GZ Art+Design spots 2005-4
|
Rubber jewels
Her present jewel making started as a joke: For an exhibition during a local summer market the Dutch gallery owner Irma Friklink-Grasveld wanted to make jewelry that resisted rain as well as sunshine. Neither textiles nor paper, materials she had worked with before, could be exposed to the outside air. So she had to find another material and started to experiment with rubber (bicycle tires). Today all of Irma’s jewels are made of non precious materials that receive an additional value through the form and the meaning that she puts in it as by the woman wearing it. In 2004 one of Irma Frijlink-Grasveld’s balloon necklaces received a nomination for the Gelderland Kunstprijs. |
