Geef Acht 2018

Het Waterlinie-museum, Fort bij Vechten te Bunnik, heeft kunstenaars uitgenodigd om zich te laten inspireren door de kleding van de militairen: Schone kunsten van militaire kleding.
​Mijn voorstel is enthousiast ontvangen en het resultaat zal eind 2018 in het museum te zien zijn.

Onderweg 2018

Een project over de Duitse mannen die in het zomerseizoen in Nederland op het land werkten en dan tevens rollen linnen weefsels meenamen om hier te verkopen. Voor dit project zijn 20 kunstenaars uitgenodigd in Nederland en Duitsland om zich te laten inspireren door de Lapke-poepen, zoals zij in Friesland werden genoemd.

Stitch my brain

Voor het project "Stitch my brain" van Monika Auch, kunstenaar en wetenschapper, heb ik ook een werk gemaakt. Dit keer niet mijn eigen hersenen maar die van mijn echtgenoot die een kwaadaardige hersentumor heeft.

Used Coffeefilter Mail Art

Dit project is in Nederland geïndiceerd door Ed Hanssen.
​ 

Ode aan een "onzichtbare" generatie:

Ik ben bezig met een kunstproject waarbij ik een ode wil brengen aan alle vrouwen die na hun trouwen niet meer mochten/konden werken. Zij wilden vaak wel maar óf zij werden ontslagen als zij gingen trouwen, óf de echtgenoot wilde het niet. Vanaf hun trouwen waren zij de "vrouw van..." . Deze vrouwen, veelal geboren vóór de Tweede Wereldoorlog, waren opgevoed met het idee dat zij dienstbaar moesten zijn en offers moesten brengen in het leven. Zij cijferden zichzelf weg. Veel van deze vrouwen vonden dat ook de normaalste zaak van de wereld. Zo waren de rollen immers verdeeld: de man bracht het inkomen binnen en de vrouw was thuis en zorgde voor de kinderen. Hier was eigenlijk nooit enige discussie over. Dankzij al deze vrouwen konden de mannen carrière maken.  Maar veel van deze vrouwen hadden talenten die hierdoor niet naar buiten kwamen. Zo zijn een hoop talenten verloren gegaan voor de maatschappij, maar ook voor de vrouwen zelf. Gelukkig konden deze vrouwen hun talenten vaak wel inzetten als vrijwilligers. 

Voor dit kunstproject ben ik nog steeds op zoek naar verhalen van vrouwen die dit overkomen is. En ook naar oude zakdoeken (met een witte ondergrond) van dames die geboren zijn voor de Tweede Wereldoorlog.
Deze vrouwen waren, vanuit onze ogen nu, ‘verplicht om de vrouw te zijn van’. Zij vulden vaak hun tijd met het huishouden, handwerken, vrijwilligerswerk e.d.

Het gaat mij vooral om het verhaal "achter de zakdoek":
- Van wie was de zakdoek?
- Wat deed deze vrouw voor haar huwelijk?
- Wat vond deze vrouw ervan dat zij geen betaald werk mocht/kon doen?     Stond zij hier ooit bij stil of vond zij dit vanzelfsprekend?
- Had zij een gezin?
- Had zij speciale hobby’s of/en deed zij vrijwilligerswerk?

Ook diegenen die geen zakdoek meer hebben wil ik vragen haar verhaal te doen! Ik heb een aantal oude zakdoeken ingekocht en samen kunnen we dan kijken welke zakdoek zou passen bij de bewuste vrouw waar het verhaal over gaat.


Gogyoshi Art Project:
Naar aanleiding van de ramp in 2011 in Fukushima heeft de schrijver/dichter Taro Aizu tien gedichten geschreven, gogyoshi. Uit iedere provincie in Nederland worden kunstenaars gezocht die zich door deze gedichten laten inspireren om zo meer bekendheid te geven aan de ramp in 2011. De gemaakte kunstwerken zullen door het hele land geëxposeerd worden.
De eerste expositie werd geopend op zaterdag 17 november  2012 in Loods32 te Lelystad. Nog steeds worden er exposities georganiseerd. In 2014 was de expositie te zien zijn in München.